Ολόκληρο το ρωσικό σχέδιο για την Ουκρανία: 5 ή 6 αυτόνομες δημοκρατίες στη θέση της ενιαίας Ουκρανίας.

Αναγνώριση της Υπερδνειστερίας ως ανεξάρτητου κράτους, τη δημιουργία ουκρανικής Συνομοσπονδίας με πέντε ή έξη αυτόνομες δημοκρατίες και μη ένταξη της Ουκρανίας και της Μολδαβίας σε ΝΑΤΟ και ΕΕ, είναι τα τρία βασικά σημεία του ρωσικού σχεδίου προκειμένου να επανέλθει η σταθερότητα και η ασφάλεια στην περιοχή, η οποία διαταράχθηκε από την πραξικοπηματική καθαίρεση του νόμιμα εκλεγμένου προέδρου Βίκτορ Γιανουκόβιτς στις 23 Φεβρουαρίου. 

Τα βασικά σημεία του σχεδίου τα εξήγησε ο Β. Πούτιν στον Αμερικανό ομόλογό του Μ. Ομπάμα σε τηλεφωνική συνομιλία, και τα συγκεκριμενοποίησε ο Ρώσος ΥΠΕΞ Σεργκέι Λαφρόβ.

Ξεκαθάρισε πια το ρωσικό σχέδιο μετά την τηλεφωνική συνομιλία του Β. Πούτιν με τον πρόεδρο των ΗΠΑ Μ. Ομπάμα, όπου ο Ρώσος πρόεδρος έθεσε θέμα αναγνώρισης της Υπερδνειστερίας. 

Η Μόσχα ζητάει και την δημιουργία χαλαρής συνομοσπονδίας αυτόνομων δημοκρατιών και στην Ουκρανία, οι περιοχές αυτές θα είναι, του Ντόνετσκ, του Χάρκοβο, του Λούγκανσγκ, της Οδησσού (όσον φορά τους ρωσόφωνους και τους φιλορώσους) και του Κιέβου και μάλλον και του Λβιβ (όσον αφορά τους γερμανοχαζαρικούς πληθυσμούς).

Απαιτεί και την μη ένταξη σε ΕΕ, και ΝΑΤΟ της Ουκρανίας (ή ότι μείνει από αυτήν) και της Μολδαβίας. 

Η πρόταση της Ρωσίας, την οποία διατύπωσε ξεκάθαρα ο υπουργός Εξωτερικών της χώρας Σ. Λαβρόφ πριν την έκτακτη συνάντησή του με τον Αμερικανό ομόλογό του Τ. Κέρι στο Παρίσι, με αυτό ακριβώς το αντικείμενο:

«Η Ρωσία δεν έχει πρόθεση - ούτε συμφέρον - να στείλει τις ένοπλες δυνάμεις της στην Ουκρανία, αν και είναι έτοιμη να προστατεύσει τα δικαιώματα των ρωσόφωνων στην πρώην σοβιετική δημοκρατία. Η πρότασή μας είναι σαφής: Ομοσπονδοποίηση της Ουκρανίας.

Δεν είναι μια λέξη ταμπού. Είμαι πεπεισμένος πως πρέπει να επιμείνουμε σ' αυτό, όχι τόσο επειδή το επιθυμούμε, αλλά επειδή είναι μια απαίτηση των περιφερειών του Νότου και της Ανατολής». Εκεί αποκαλύφθηκε τι σκέφτεται η Ρωσία να πράξει ως προς την Ουκρανία με ειρηνική επίλυση του θέματος. 

Κατά την τηλεφωνική συνομιλία μεταξύ των προέδρων της Ρωσίας και των Ηνωμένων Πολιτειών, ο Βλαντίμιρ Πούτιν, επέστησε την προσοχή του Μπαράκ Ομπάμα, σχετικά με τον πραγματικό αποκλεισμό της Υπερδνειστερίας.

Μια κατάσταση η οποία οδηγεί σε συνεχή προβλήματα στους κατοίκους της περιοχής, αφού εμποδίζεται η μετακίνησή τους καθώς και η εμπορική και οικονομική δραστηριότητα τους, στην περιοχή, όπως σημειώνει το Ria Novosti.

Κατά τη διάρκεια της συζήτησης, τονίστηκε ότι η Ρωσία επιζητά μια δίκαια και συνολική διευθέτηση του προβλήματος της Υπερδνειστερίας και ότι ενδιαφέρεται για την αποτελεσματική λειτουργία των συνομιλιών με τη μορφή «5+2» [Μολδαβία και Υπερδνειστερία - ως μέρη της σύγκρουσης και Ρωσία, Ουκρανία και ΟΑΣΕ ως μεσολαβητές καθώς και η ΕΕ και οι ΗΠΑ ως παρατηρητές].

Το 60% των κατοίκων της Υπερδνειστερίας είναι Ρώσοι και Ουκρανοί, οι οποίοι προσπάθησαν να βγουν από τη σύνθεση της Μολδαβίας, πριν από την κατάρρευση της ΕΕΣΔ, με την ανησυχία, ότι η Μολδαβία θα μπορούσε να ενταχθεί στη Ρουμανία. 

Την ίδια στιγμή είχαμε μεγάλες διαδηλώσεις στο Χάρκοβο, το Λούγκανσγκ, και την Οδησσό, στις οποίες οι ρωσόφωνοι κάτοικοι των περιοχών αυτών ζητούν, ακριβώς αυτό που είπε ο Ρώσος ΥΠΕΞ Σεργκέι Λαβρόφ αυτόνομες Δημοκρατίες.

Η Ρωσία δεν θέλει καν Ουκρανική Ομοσπονδία, επιζητά την Συνομοσπονδία, δηλαδή θα αποτελείται από κρατικές συνιστώσες, με δικά τους έσοδα, προϋπολογισμούς, και κυβερνήσεις. Αυτά που θα έχουν κοινά με τις αρχές του Κιέβου, θα είναι η σημαία, και το νόμισμα.

Φυσικά έτσι το Κίεβο δεν θα διαθέτει καμία έξοδο στα νερά της Μαύρης Θάλασσας, αν και θα του επιτρέπεται η πρόσβαση μέσω των συνομοσπονδιακών δομών.

Για την Υπερδνειστερία θέλει την de facto αναγνώριση, διότι είναι αποκλεισμένη από παντού, χωρίς να επικοινωνεί άμεσα με την Ρωσία, και δεν διαθέτει ούτε έξοδο στην Μαύρη Θάλασσα. Συνεπώς οι κάτοικοί της στραγγαλίζονται οικονομικά.

Εκ των ουκ άνευ είναι η μη προσχώρηση της Ουκρανίας (βασικά του "καντονίου" του Κιέβου, και του Λβιβ), και της Μολδαβίας (του ρουμανόφωνου πέραν της Υπερδνειστερίας κομματιού) σε ΕΕ και ΝΑΤΟ. 

Αυτές είναι οι απαιτήσεις της Μόσχας εάν η Δύση επιθυμεί όντως ειρηνική διευθέτηση του ζητήματος. Για την Κριμαία δεν υπάρχει ούτε συζήτηση, είναι ξανά ρωσικό έδαφος.

Όλο το ρωσικό σχέδιο αποσκοπεί στην διόρθωση των στρεβλώσεων που δημιουργήθηκαν το 1992 επί προεδρίας Γιέλτσιν.

πηγή: πολεμικό ημερολόγιο

Η Ψυχή μετά τον Θάνατο.

                         

                            π.Σεραφείμ Ρόουζ                                  γερ. Ιωσήφ Βατοπαιδινός (χαμόγελο από την αιωνιότητα)

σχόλιο: Από τον ανεπανάληπτο π.Σεραφείμ Ρόουζ, που μέσα από το βιβλίο του άνοιξε τα μάτια σε πολλούς και έγινε η αιτία και το εφαλτήριο Πνευματικής Ζωής. 
Υπάρχει το πολύ αξιόλογο βιβλίο του σε ηλεκτρονική μορφή εδώ.

Ανάλυση του λόγου περί θανάτου του Αγίου Ιωάννου Μαξίμοβιτς

Οι πρώτες δύο ημέρες μετά το θάνατο 

Για διάστημα δύο ημερών η ψυχή απολαύει σχετικής ελευθερίας και έχει δυνατότητα να επισκεφθεί τόπους που της ήτα προσφιλείς στο παρελθόν, αλλά την Τρίτη ημέρα μετακινείται σε άλλες σφαίρες.

Εδώ ο Αρχιεπίσκοπος Ιωάννης απλώς επαναλαμβάνει τη διδασκαλία που η Εκκλησία ήδη γνωρίζει από τον 4ο αιώνα, όταν ο άγγελος που συνόδευσε τον Αγ. Μακάριο Αλεξανδρείας στην έρημο, του είπε, θέλοντας να ερμηνεύσει την επιμνημόσυνη δέηση της Εκκλησίας για τους νεκρούς την Τρίτη ημέρα μετά θάνατο: «Όταν γίνεται η προσφορά της αναίμακτης θυσίας (μνημόσυνο στη θεία λειτουργία) στην Εκκλησία την τρίτη ημέρα, η ψυχή του κεκοιμημένου δέχεται από τον φύλακα άγγελο της ανακούφιση για τη λύπη που αισθάνεται λόγω του χωρισμού της από το σώμα… Στο διάστημα των δύο πρώτων ημερών επιτρέπεται στην ψυχή να περιπλανηθεί στον κόσμο, οπουδήποτε εκείνη επιθυμεί, με τη συντροφιά των αγγέλων που τη συνοδεύουν. Ως εκ τούτου η ψυχή, επειδή αγαπά το σώμα, μερικές φορές περιφέρεται στο οίκημα στο οποίο το σώμα της είχε σαβανωθεί, περνώντας έτσι δύο ημέρες όπως ένα πουλί που γυρεύει τη φωλιά του. Αλλά η ενάρετη ψυχή πλανιέται σε εκείνα τα μέρη στα οποία συνήθιζε να πράττει αγαθά έργα. Την τρίτη ημέρα, Εκείνος ο Οποίος ανέστη ο Ίδιος την τρίτη ημέρα από τους νεκρούς καλεί την ψυχή του Χριστιανού να μιμηθεί τη δική Του ανάσταση, να ανέλθει στους Ουρανούς όπου θα λατρεύει το Θεό όλων.»

Στην Ορθόδοξη νεκρώσιμη ακολουθία, ο Αγ. Ιωάννης ο Δαμασκηνός περιγράφει παραστατικά την κατάσταση της ψυχής η οποία, έχοντας μεν αφήσει το σώμα αλλά παραμένοντας στη γη, είναι ανίκανη να επικοινωνήσει με τους αγαπημένους της τους οποίους βλέπει: «Οίμοι, οίον αγώνα έχει η ψυχή χωριζόμενη εκ του σώματος! Οίμοι, πόσα δακρύει τότε, και ουχ υπάρχει ο ελεών αυτήν! Προς τους αγγέλους τα όμματα ρέπουσα, άπρακτα καθικετεύει προς τους ανθρώπους τας χείρας εκτείνουσα, ουκ έχει τον βοηθούντα. Διό, αγαπητοί μου αδελφοί, εννοήσαντες ημών το βραχύ της ζωής, τω μεταστάντι την ανάπαυσιν, παρά Χριστού αιτησώμεθα, και ταις ψυχαίς ημών το μέγα έλεος».

Σε γράμμα του προς τον αδελφό μιας αποθνήσκουσας γυναίκας, ο Όσιος Θεοφάνης ο Έγκλειστος γράφει: «Η αδελφή σου δεν θα πεθάνει. Το σώμα του ανθρώπου πεθαίνει, αλλά η προσωπικότητά του συνεχίζει να ζει. Απλώς μεταφέρεται σε μια άλλη τάξη ζωής… Δεν είναι εκείνη που θα βάλουν στον τάφο. Εκείνη βρίσκεται σε έναν άλλο τόπο όπου θα είναι  θα είναι ακριβώς το ίδιο ζωντανή όσο και τώρα. Τις πρώτες ώρες και ημέρες θα βρίσκεται γύρω σου. Μόνο που δεν θα λέει τίποτα και εσύ δεν θα μπορείς να την δεις. Θα είναι όμως ακριβώς εδώ. Να το έχεις αυτό στο νου σου. Εμείς που μένουμε πίσω θρηνούμε για τους κεκοιμημένους, όμως για εκείνους τα πράγματα είναι αμέσως πιο εύκολα. Είναι πιο ευτυχισμένοι στη νέα κατάσταση. Όσοι έχουν πεθάνει και κατόπιν επαναφέρθηκαν στο σώμα διαπίστωσαν ότι το σώμα ήταν μια πολύ στενάχωρη κατοικία. Και η αδελφή σου θα αισθάνεται έτσι. Είναι πολύ καλύτερα εκεί, και εμείς νοιώθουμε οδύνη σαν να της έχει συμβεί κάτι απίστευτα κακό! Θα μας κοιτάζει και σίγουρα θα μένει κατάπληκτη με την αντίδρασή μας».

Θα πρέπει να έχουμε υπόψη ότι η ανωτέρω περιγραφή των πρώτων δύο ημερών του θανάτου αποτελεί γενικό κανόνα, ο οποίος κατά κανένα τρόπο δεν ισχύει σε όλες τις περιπτώσεις. Πράγματι τα περισσότερα παραδείγματα από την Ορθόδοξη γραμματεία, δεν συνάδουν με αυτόν τον κανόνα, και ο λόγος είναι φανερός: οι άγιοι, μην έχοντας καμιά απολύτως προσκόλληση στα εγκόσμια και ζώντας σε διαρκή προσδοκία της αναχώρησής τους για την άλλη ζωή, δεν ελκύονται καν από τους τόπους όπου έπρατταν τα αγαθά τους έργα αλλά ξεκινούν αμέσως την άνοδο τους στους Ουρανούς. Άλλοι, ξεκινούν την άνοδο τους πριν το τέλος των δύο ημερών για κάποιον ειδικό λόγο που μόνον η Θεία Πρόνοια γνωρίζει. Από την άλλη οι σύγχρονες «μεταθανάτιες» εμπειρίες, ατελείς καθώς είναι, ανήκουν όλες στον εξής κανόνα: η «εξωσωματική» κατάσταση αποτελεί μόνο το ξεκίνημα της αρχικής περιόδου ασώματης «περιπλάνησης» της ψυχής στους τόπους των επιγείων δεσμών της. Όμως κανείς από αυτούς τους ανθρώπους δεν έχει παραμείνει νεκρός για αρκετό χρονικό διάστημα, έστω μέχρι να συναντήσει τους αγγέλους που πρόκειται να τον συνοδεύσουν.

Μερικοί επικριτές της Ορθόδοξης διδασκαλίας για την μετά θάνατον ζωή, θεωρούν ότι τέτοιες αποκλίσεις από το γενικό κανόνα για την μεταθανάτια εμπειρία αποδεικνύουν την ύπαρξη «αντιφάσεων» στην Ορθόδοξη διδασκαλία. Αυτοί οι επικριτές όμως είναι απλώς και μόνο προσκολλημένοι στις «κατά γράμμα» ερμηνείες. Η περιγραφή των πρώτων δύο ημερών, καθώς και των επομένων, σε καμιά περίπτωση δεν αποτελεί κάποια μορφή δόγματος. Είναι απλώς ένα «μοντέλο», το οποίο μάλιστα εκφράζει την πιο συνηθισμένη χρονική σειρά των εμπειριών της ψυχής μετά τον θάνατο. Οι πολλές περιπτώσεις, τόσο στην Ορθόδοξη γραμματεία όσο και στις αναφορές σύγχρονων σχετικών εμπειριών, όπου οι νεκροί έχουν στιγμιαία εμφανιστεί στους ζωντανούς μέσα στην πρώτη ή τις δύο πρώτες ημέρες μετά το θάνατο, μερικές φορές σε όνειρα, είναι παραδείγματα που επαληθεύουν το ότι όντος η ψυχή συνήθως παραμένει κοντά στη γη για κάποια σύντομη χρονική περίοδο. Κατά την τρίτη ημέρα, και συχνά πιο πριν, η περίοδος αυτή φθάνει στο τέλος της.

 

Τα τελώνια

Την ώρα αυτή (την τρίτη ημέρα), η ψυχή διέρχεται από λεγεώνες πονηρών πνευμάτων που παρεμποδίζουν την πορεία της και την κατηγορούν για διάφορες αμαρτίες, στις οποίες αυτά τα ίδια την είχαν παρασύρει. Σύμφωνα με διάφορες θεϊκές αποκαλύψεις υπάρχουν είκοσι τέτοια εμπόδια, τα επονομαζόμενα «τελώνια», σε καθένα από τα οποία περνά από δοκιμασία κάθε μορφή αμαρτίας. Η ψυχή αφού περάσει από ένα τελώνιο, συναντά το επόμενο, και μόνον αφού έχει διέλθει επιτυχώς από όλα τα τελώνια μπορεί αν συνεχίσει την πορεία της χωρίς να απορριφθεί βιαίως στη γέεννα. Το πόσο φοβεροί είναι αυτοί οι δαίμονες και τα τελώνια τους φένεται στο γεγονός ότι η ίδια η Παναγία, όταν πληροφορήθηκε από τον Αρχάγγελο Γαβριήλ τον επικείμενο θάνατο Της, ικέτευσε τον Υιό Της να διασώσει την ψυχή Της από αυτούς τους δαίμονες και απαντώντας στην προσευχή Της, ο ίδιος ο Κύριος Ιησούς Χριστός εμφανίστηκε από τους Ουρανούς για να παραλάβει την ψυχή της Πάναγνου Μητρός Του και να την οδηγήσει στους Ουρανούς. Φοβερή είναι πράγματι, η τρίτη ημέρα για την ψυχή του απελθόντος, και για το λόγο αυτό η ψυχή έχει ιδιαίτερη ανάγκη τότε από προσευχές για την σωτηρία της.

Σύντομα, μετά τον θάνατο, η ψυχή πράγματι βιώνει μια κρίση, τη Μερική Κρίση, ως τελική συγκεφαλαίωση του «αοράτου πολέμου» που έχει διεξαγάγει ή που απέτυχε να διεξαγάγει, στην επίγεια ζωή κατά τω πεπτωκότων πνευμάτων. Συνεχίζοντας την επιστολή του προς τον αδελφό της αποθνήσκουσας γυναίκας, ο Όσιος Θεοφάνης ο έγκλειστος γράφει: «Λίγο μετά το θάνατο, η ψυχή αρχίζει έναν αγώνα για να καταφέρει να διέλθει από τα τελώνια. Στον αγώνα της η αδελφή σου χρειάζεται βοήθεια! Θα πρέπει να στρέψεις όλη σου την προσοχή και όλη σου την αγάπη γι’ αυτήν στο πως θα την βοηθήσεις. Πιστεύω πως η μεγαλύτερη έμπρακτη απόδειξη της αγάπης σου θα είναι να αφήσεις την φροντίδα του νεκρού της σώματος στους άλλους, να αποχωρήσεις και, μένοντας μόνος σου οπουδήποτε μπορείς, να βυθιστείς σε προσευχή για την ψυχή της, για τη νέα κατάσταση στην οποία βρίσκεται και για τις καινούριες, απροσδόκητες ανάγκες της. Συνέχισε την ακατάπαυστη ικεσία σου στον Θεό για έξι εβδομάδες και περισσότερο. Όταν πέθανε η Οσία Θεοδώρα, το σακούλι από το οποίο πήραν χρυσό οι άγγελοι για να τη γλιτώσουν από τα τελώνια ήταν οι προσευχές του πνευματικού της πατέρα. Έτσι θα γίνει και με τις δικές σου προσευχές. Μην παραλείψεις να κάνεις όσα σου είπα. Αυτό είναι η πραγματική αγάπη.»

Το «σακούλι» από το οποίο πήραν «χρυσό» οι άγγελοι και «εξόφλησαν τα χρέη» της Οσίας Θεοδώρας στα τελώνια έχει συχνά παρανοηθεί από κάποιους επικριτές της Ορθόδοξης διδασκαλίας. Μερικές φορές συγκρίνεται με τη λατινική έννοια του «πλεονάσματος χάριτος» των αγίων.  Στην περίπτωση αυτή, τέτοιοι επικριτές ερμηνεύουν κατά γράμμα τα Ορθόδοξα κείμενα. Σε τίποτε άλλο δεν αναφέρεται το παραπάνω απόσπασμα παρά στις προσευχές της Εκκλησίας για τους αναπαυθέντες και ειδικότερα στις προσευχές ενός αγίου ανθρώπου και πνευματικού πατέρα. Είναι σχεδόν περιττό να πούμε ότι όλες αυτές οι περιγραφές έχουν μεταφυσική έννοια. Η Ορθόδοξη Εκκλησία θεωρεί τη διδασκαλία περί τελωνίων τόσο σημαντική, ώστε έχει συμπεριλάβει σχετικές αναφορές σε πολλές από τις ακολουθίες της, μερικές εκ των οποίων αναφέρονται στο κεφάλαιο περί τελωνίων. Ειδικότερα, η Εκκλησία θεωρεί ιδιαιτέρως απαραίτητο να συνοδεύει με αυτήν τη διδασκαλία κάθε τέκνο της που αποθνήσκει. Στον «Κανόνα για την Αναχώρηση της Ψυχής», που διαβάζεται από τον ιερέα στο νεκρικό κρεβάτι κάθε πιστού, υπάρχουν τα παρακάτω τροπάρια:

«Καθώς φεύγω από τη γη, αξίωσέ με να διέλθω ανεμπόδιστα από τον άρχοντα του αέρα, το διώκτη και βασανιστή, εκείνον που ως άδικος ανακριτής στέκεται πάνω στους φοβερούς δρόμους». (4η Ωδή)

«Ω Πανένδοξε Θεοτόκε, οδήγησέ με εις τους Ουρανούς, στα ιερά και πολύτιμα χέρια των αγίων αγγέλων ώστε, προστατευμένος μέσα στα φτερά τους, να μην αντικρύσω τη ρυπαρή, αποκρουστική και σκοτεινή μορφή των δαιμόνων». (6η Ωδή)

«Ω Αγία Θεοτόκε, Εσύ η Οποία γέννησες τον Παντοδύναμο Κύριο, απομάκρυνε από εμένα τον άρχοντα των φοβερών τελωνίων, τον κυβερνήτη του κόσμου, όταν φθάσει η στιγμή του θανάτου μου, ώστε να Σε δοξολογώ αιωνίως». (8η Ωδή)

Κατ’ αυτόν τον τρόπο, τα λόγια της Εκκλησίας προετοιμάζουν τον αποθνήσκοντα Ορθόδοξο Χριστιανό για τις δοκιμασίες που θα συναντήσει μπροστά του.

Οι σαράντα ημέρες

Κατόπιν, έχοντας επιτυχώς διέλθει από τα τελώνια και υποκλιθεί βαθιά ενώπιον του Θεού, η ψυχή για διάστημα τριάντα επτά επιπλέον ημερών επισκέπτεται τις ουράνιες κατοικίες και τις αβύσσους της κολάσεως, μη γνωρίζοντας ακόμα που θα παραμείνει, και μόνον την τεσσαρακοστή ημέρα καθορίζεται η θέση στην οποία θα βρίσκεται μέχρι την ανάσταση των νεκρών.

Σίγουρα δεν είναι παράξενο ότι η ψυχή, έχοντας διέλθει από τα τελώνια και παύσει μια για πάντα κάθε σχέση με τα επίγεια, εισάγεται στον αληθινά άλλο κόσμο, σε ένα τμήμα του οποίου θα παραμείνει αιωνίως. Σύμφωνα με την αποκάλυψη του Αγγέλου στον Αγ. Μακάριο Αλεξανδρείας, η ειδική επιμνημόσυνη δέηση υπέρ των απελθόντων την ένατη ημέρα μετά τον θάνατο (πέραν του γενικού συμβολισμού των εννέα αγγελικών ταγμάτων) πραγματοποιείται επειδή μέχρι τότε παρουσιάζονται στην ψυχή τα θαυμάσια του Παραδείσου, και μόνον κατόπιν αυτού, για το υπόλοιπο των σαράντα ημερών, της παρουσιάζονται τα μαρτύρια και τα φρικτά της κολάσεως, πριν τοποθετηθεί την τεσσαρακοστή ημέρα στη θέση στην οποία θα αναμένει την ανάσταση των νεκρών και την Τελική Κρίση. Θα πρέπει και πάλι να τονίσουμε ότι οι αναφερόμενοι αριθμοί αποτελούν γενικό κανόνα ή «μοντέλο» της μεταθανάτιας πραγματικότητας, και αναμφισβήτητα δεν ολοκληρώνουν όλες οι ψυχές των απελθόντων την πορεία τους ακριβώς σύμφωνα με τον «κανόνα». Γνωρίζουμε σαφώς ότι η Οσία Θεοδώρα, στην πραγματικότητα, ολοκλήρωσε το «γύρο της κολάσεως» ακριβώς την τεσσαρακοστή ημέρα, σύμφωνα με τη γήινη μέτρηση του χρόνου.

Η κατάσταση των ψυχών μέχρι την Τελική Κρίση

Μερικές ψυχές βρίσκονται (μετά τις σαράντα ημέρες) σε μια κατάσταση πρόγευσης της αιώνιας αγαλλίασης και μακαριότητας, ενώ άλλες σε μια κατάσταση τρόμου εξαιτίας των αιωνίων μαρτυρίων τα οποία θα υποστούν πλήρως μετά την Τελική Κρίση. Μέχρι τότε εξακολουθεί να υπάρχει δυνατότητα αλλαγής της κατάστασής τους, ιδιαιτέρως μέσω της υπέρ αυτών προσφοράς της Αναίμακτης Θυσίας (μνημόσυνο στη Θεία Λειτουργία), και παρομοίως μέσω άλλων προσευχών.

Τα οφέλη της προσευχής, τόσο της κοινής όσο και της ατομικής για τις ψυχές που βρίσκονται στην κόλαση, έχουν περιγραφεί σε πολλούς βίους Αγίων και ασκητών καθώς και σε Πατερικά κείμενα. Στο βίο της μάρτυρος του 3ου αιώνα Περπετούας, για παράδειγμα, διαβάζουμε ότι η κατάσταση της ψυχής του αδελφού της Δημοκράτη της αποκαλύφθηκα με την εικόνα μιας στέρνας γεμάτης νερό, η οποία ήταν όμως τόσο ψηλά που δεν μπορούσε να τη φτάσει από τον ρυπαρό, καυτό τόπο όπου ήταν περιορισμένος. Χάρη στην ολόθερμη προσευχή της Περπετούας επί μία ολόκληρη ημέρα και νύχτα ο Δημοκράτης έφτασε τη στέρνα και τον είδε να βρίσκεται σε έναν φωτεινό τόπο. Από αυτό η Περπετούα κατάλαβε ότι ο αδελφός της είχε απελευθερωθεί από τα δεινά της κολάσεως.

Στο βίο μιας ασκήτριας που πέθανε μόλις τον 20ο αιώνα αναφέρεται μια παρόμοια περίπτωση. Πρόκειται για τη Οσία Αθανασία (Αναστασία Λογκάτσεβα), πνευματική θυγατέρα του Οσίου Σεραφείμ του Σάρωφ. Όπως διαβάζουμε στο βίο της: «Η Αναστασία είχε έναν αδελφό που τον έλεγαν Παύλο. Ο Παύλος κάποτε ήταν μεθυσμένος και κρεμάστηκε. Κι η Αναστασία αποφάσισε να προσευχηθεί πολύ για τον αδελφό της. Μετά το θάνατο του, η Αναστασία πήγε στο μοναστήρι Ντιβέγιεβο, του Οσίου Σεραφείμ, για να μάθει τι ακριβώς έπρεπε να κάνει, ώστε να βελτιωθεί η κατάσταση του αδελφού της, ο οποίος έδωσε τέλος στη ζωή του με τρόπο δυσσεβή και ατιμωτικό… Ήθελε να συναντήσει την Πελαγία Ιβάνοβνα και να ζητήσει τη συμβουλή της… Η Αναστασία επισκέφθηκε την Πελαγία. Εκείνη της είπε να κλειστεί στο κελί της σαράντα μέρες, να προσευχηθεί και να νηστέψει για τον αδελφό της και κάθε μέρα να λέει εκατόν πενήντα φορές: «Υπεραγία Θεοτόκε, ανάπαυσον τον δούλον σου.»

Όταν συμπληρώθηκαν οι σαράντα ημέρες, η Αναστασία είδε ένα όραμα. Βρέθηκε μπροστά σε μία άβυσσο. Στο βάθος της ήταν ένας βράχος από αίμα. Πάνω στο βράχο κείτονταν δύο άνδρες με σιδερένιες αλυσίδες στο λαιμό τους. Ο ένας ήταν ο αδελφός της.

Η Αναστασία διηγήθηκε το όραμα στην Πελαγία και κείνη της είπε να συνεχίσει την νηστεία και την προσευχή.

Τελείωσαν κι άλλες σαράντα ημέρες με νηστεία και προσευχή κι η Αναστασία είδε το ίδιο όραμα. Η ίδια άβυσσος κι ο βράχος πάνω στον οποίο βρίσκονταν οι δύο άνδρες με αλυσίδες στο λαιμό τους. Αυτή τη φορά όμως ο αδελφός της ήταν όρθιος. Περπατούσε πάνω στο βράχο, έπεφτε και ξανασηκωνόταν. Οι αλυσίδες ήταν ακόμα στο λαιμό του.

Η Πελαγία Ιβάνοβνα, στην οποία κατέφυγε και πάλι η Αναστασία, της είπε να επαναλάβει την ίδια άσκηση για Τρίτη φορά.

Όταν τελείωσε και το τρίτο σαρανταήμερο της νηστείας και της προσευχής, η Αναστασία ξαναείδε το ίδιο όραμα. Η ίδια άβυσσος, ο ίδιος βράχος. Τώρα όμως πάνω στο βράχο ήταν μόνο ένας άνδρας, αγνωστός της. Ο αδελφός της είχε απελευθερωθεί από τα δεσμά. Δε φαίνονταν πουθενά. Ο άγνωστος άνδρας ακούστηκε να λέει: «Είσαι τυχερός εσύ. Έχεις πολύ ισχυρούς μεσίτες στη γη.»

Η Αναστασία ανέφερε στην Πελαγία Ιβάνοβνα το τρίτο όραμά της και εκείνη της απάντησε:

«Ο αδελφός σου λυτρώθηκε από τα βάσανα. Δεν μπήκε όμως στη μακαριότητα του Παραδείσου.»

Πολλά παρόμοια περιστατικά αναφέρονται σε βίους Ορθοδόξων Αγίων και ασκητών. Σε περίπτωση που κάποιος έχει την τάση να ερμηνεύει κατά γράμμα τέτοια οράματα, ίσως θα πρέπει να παρατηρήσουμε ότι βεβαίως οι εικόνες με τις οποίες εμφανίζονται τέτοια οράματα, συνήθως σε όνειρα, δεν «φωτογραφίζουν» κατ’ ανάγκη τον τρόπο ύπαρξης της ψυχής μετά τον θάνατο. Πρόκειται περισσότερο για εικόνες οι οποίες μεταβιβάζουν την πνευματική αλήθεια της βελτιώσεως της καταστάσεως της ψυχής στον άλλο κόσμο χάρη στις προσευχές εκείνων που παραμένουν στον κόσμο τούτο.

Πηγή: agathan.wordpress.com 

Η μόνη δημιουργική δύναμη.

Σκόρπισε την αγάπη όπου κι αν πας: Πρώτα πρώτα στο σπίτι σου. Δώσε αγάπη στα παιδιά σου, στη γυναίκα ή στον άντρα σου… Μην αφήσεις κανέναν απ’ όσους έρχονται σε σένα να φύγει, χωρίς να νιώθει καλύτερα και πιο ευτυχισμένος. Γίνε η ζωντανή έκφραση της καλοσύνης του Θεού, καλοσύνη στο πρόσωπό σου, καλοσύνη στα μάτια σου, καλοσύνη στο χαμόγελό σου, καλοσύνη στο ζεστό χαιρετισμό προς το συνάνθρωπο σου.

 
Ένας καθηγητής κολεγίου ζήτησε από τους μαθητές του της κοινωνιολογίας να πάνε στις φτωχογειτονιές της Βαλτικής και να εξετάσουν το ιστορικό 200 νεαρών αγοριών. Τους ζήτησε, επίσης, να κάνουν μια γραπτή εκτίμηση σχετικά με το μέλλον του καθενός από τ’ αγόρια αυτά. Σ’ όλες τις περιπτώσεις οι φοιτήτριες έγραφαν: «Δεν έχει καμία πιθανότητα εξέλιξης». 

Είκοσι πέντε χρόνια αργότερα, ένας άλλος καθηγητής κοινωνιολογίας έτυχε να ανακαλύψει αυτήν την παλαιότερη έρευνα. Ζήτησε από τους μαθητές του να τη συνεχίσουν και να ψάξουν να βρουν ποιά εξέλιξη είχαν αυτά τα παιδιά. Με εξαίρεση είκοσι που είτε είχαν ξενιτευτεί είτε είχαν πεθάνει, από τους υπόλοιπους 180, σύμφωνα με ότι ανακάλυψαν οι φοιτητές, οι 176 ήταν επιτυχημένοι δικηγόροι, γιατροί κι επιχειρηματίες, με βαθμό επιτυχίας μάλιστα πολύ πάνω από το μέσο. 

Έκπληκτος, ο καθηγητής αποφάσισε να συνεχίσει την έρευνα σε μεγαλύτερο βάθος. Ευτυχώς όλοι αυτοί που αφορούσε η έρευνα ζούσαν στην ίδια περιοχή και μπόρεσε να μιλήσει με τον καθένα ξεχωριστά και να τον ρωτήσει, «Που αποδίδεις την επιτυχία σου;» σε κάθε περίπτωση, η απάντηση ήταν επενδυμένη με συναίσθημα. «Σε μια δασκάλα μου». 

Η δασκάλα ζούσε ακόμα, έτσι ο καθηγητής πήγε και τη βρήκε. Ρώτησε την ηλικιωμένη, αλλά με καθαρή σκέψη γυναίκα, ποια ήταν η μαγική συνταγή που χρησιμοποίησε για να ανασύρει αυτά τα παιδιά από τα χαμόσπιτα και να τα εκτοξεύσει στα ύψη που είχαν φτάσει.
Στα μάτια της δασκάλας φάνηκε μια λάμψη, αχνά ένα χαμόγελο. 

«Είναι πολύ απλό», είπε. «Τα αγάπησα αυτά τα παιδιά». 

Eric Butterworth (από το βιβλίο Βάλσαμο για την ψυχή, σελ. 19-20)

Μηνιαία Ἔκδοση
Ι.Ν. Ἁγίου Θεοδώρου τοῦ Τήρωνος
«Ο ΤΗΡΩΝ»
Πηγή: en-ypomoni-akymanto.blogspot.gr

O διχασμός στη Τουρκία.

Η εξέλιξη της τουρκικής πολιτικής από τότε που ο Τούρκος πρωθυπουργός αποκάλυψε την ιδιότητα μέλους του στη Μουσουλμανική Αδελφότητα εξακολουθεί να είναι συγκρίσιμη με εκείνη της Αιγύπτου: η αδιαμφισβήτητη υποστήριξη που διαθέτει δεν έχει αντίστοιχο παρά το μίσος που προκαλεί. Περισσότερο από ποτέ, η χώρα είναι διχασμένη, δεν υπάρχει δημοκρατική λύση στον ορίζοντα, και η συνέχεια –όποια και να είναι-  θα είναι αναγκαστικά βίαιη.
 

Η τουρκική πολιτική βυθίστηκε στο χάος μετά την ανώνυμη δημοσίευση στο YouTube, στις 27 Μαρτίου, δύο ηχογραφήσεων μια συνεδρίασης της εθνικής ασφάλειας στην οποία η κυβέρνηση εξέταζε ένα στριμμένο χτύπημα για να μπορεί να ξεκινήσει έναν ανοικτό πόλεμο εναντίον της Συρίας.

Δεν είναι η πρώτη φορά που δημοσιεύονται παράνομες εγγραφές.  Στις 24 Φεβρουαρίου, μια ηχογραφημένη κασέτα επιτρεπόταν να ακούσουμε τον Πρωθυπουργό να συμβουλεύει το γιο του για το πως να κρύψει 30 εκατομμύρια ευρώ σε μετρητά πριν να έρθουν οι αστυνομικές αρχές να ερευνήσουν τη κατοικία του. Παρά τις διαψεύσεις του κ. Ερντογάν, αυτό το τεκμήριο κατέστρεψε την εικόνα του ως ευσεβής και νομοταγής άνθρωπος.

Στην πραγματικότητα, τίποτα δεν λειτουργεί κανονικά, από την ημέρα που η Δικαιοσύνη και η Αστυνομία ξεκίνησαν, στα τέλη του 2013, μια τεράστια επιχείρηση κατά διεφθαρμένων προσωπικοτήτων. Ο Πρωθυπουργός είδε σε αυτή την επιχείρηση μια συνωμοσία από τον πρώην σύμμαχό του, που έγινε αντίπαλος, ιεροκήρυκα Φετουλάχ Γκιουλέν. Απάντησε απολύοντας χιλιάδες δημόσιους υπάλληλους με τη κατηγορία ότι ήταν μαθητές του.

Και αν ο δυτικός τύπος ξεχώρισε τις εκτροπές κεφαλαίων από όλες τις περιπτώσεις αυτές, οι Τούρκοι από τη πλευρά τους έμαθαν ποια είναι η αληθινή πολιτική του Ερντογάν.  Ο τελευταίος χρηματοδοτούσε σε βάρος του τουρκικού κράτους την Αλ Κάιντα στη Συρία, φιλοξενώντας  αρκετές φορές τον τραπεζίτη της αίρεσης, παρόλο που καταζητείται σε παγκόσμιο επίπεδο από τον ΟΗΕ.  Οι ηχογραφήσεις της Παρασκευής απεικονίζουν τον Υπουργό Εξωτερικών, τον αναπληρωτή του, τον αναπληρωτή επικεφαλής του επιτελείου και τον επικεφαλής των μυστικών υπηρεσιών. Οι τέσσερις άνδρες συζητούσαν για μια μυστική επιχείρηση που θα πραγματοποιούταν από Σύρους πράκτορες και θα αποδιδόταν στη Daech για να δικαιολογηθεί μια τουρκική εισβολή.

Μόλις δημοσιεύτηκαν οι ηχογραφήσεις, η κυβέρνηση, πανικόβλητη, μπλοκάρισε την πρόσβαση στο YouTube.  Απείλησε τον αρχηγό της αντιπολίτευσης Kemal Kılıçdaroğlu, ο οποίος είχε αναφερθεί στη συνομωσία στην τηλεόραση πριν να αποκαλυφθεί και έβαλε να συλληφθεί ο Aytaç, ένας διανοούμενος εγγύς του Φετουλάχ Γκιουλέν (Fethullah Gülen) για τον ίδιο λόγο. Η αυταρχική απάντηση του Ερντογάν δίνει την εντύπωση ότι δεν ελέγχει πλέον την κατάσταση.

Εν πάση περιπτώσει, αυτή η αποκάλυψη υπονομεύει κάθε τουρκική προσπάθεια να παρέμβει λίγο περισσότερο στη Συρία.  Από την αρχή του πολέμου, η Άγκυρα έχει παράσχει την επιμελητειακή υποστήριξη του ΝΑΤΟ στους τζιχαντιστές σε ό τι αφορά όπλα και πληροφορίες, προσέφερε μια ανθρωπιστική κάλυψη με στρατόπεδα στο έδαφός της, και αυτοχρηματοδοτήθηκε με λεηλασίες εργαλειομηχανών, καθώς και αρχαιολογικών θησαυρών στο Χαλέπι.  Σύμφωνα με δύο αξιόπιστες μαρτυρίες, είναι η Άγκυρα που οργάνωσε τη χημική επίθεση στη Γκούτα Δαμασκού (Ghouta) τον Αύγουστο του 2013.  Τέλος, ο τουρκικός στρατός εισήγαγε εκατοντάδες τζιχαντιστές, πριν μια εβδομάδα στη πόλη Κασάμπ (Kassab). Όταν οι τελευταίοι βομβαρδίστηκαν από την Πολεμική Αεροπορία της Συρίας, η Τουρκία κατέρριψε ένα συριακό αεροπλάνο για να τους βοηθήσει.

Η τουρκική εμπλοκή παραείναι μεγάλη για να εξακολουθεί να αρνείται. Η Άγκυρα δεν υποστηρίζει απλά μια πολιτική αντιπολιτευτική δύναμη, αλλά ισλαμιστές μισθοφόρους που ασκούν τρομοκρατία.

Πόσο καιρό θα υποστηρίζουν οι Τούρκοι έναν Πρωθυπουργό, ο οποίος ξεκίνησε διαβεβαιώνοντας τους  για την έξοδο του από την Μουσουλμανική Αδελφότητα, ο οποίος διέθετε την υποστήριξη της Ουάσιγκτον, και ο οποίος επέτυχε εύκολα καλά οικονομικά αποτελέσματα, πριν να αποκαλύψει την αληθινή φύση του;  Από της επίθεσης του ΝΑΤΟ κατά της Λιβύης, ο Ερντογάν ξαναέγινε Μουσουλμάνος Αδελφός, υποστήριξε την καταστροφή του λιβυκού κράτους, και μετά της κυβέρνησης της Συρίας από το ΝΑΤΟ και τους Αδελφούς, και σταμάτησε την οικονομική ανάπτυξη.  Αυτή η αποστροφή συνοδεύτηκε από μια αυταρχική εκτροπή που καθιστά την Τουρκία μία από τις χειρότερες χώρες στον κόσμο όσον αφορά την ελευθερία επικοινωνίας, φυλακίζοντας αντιπάλους και δημοσιογράφους.

Και αν ο Πρωθυπουργός δεν έχει τίποτα να φοβηθεί από τη Δύση, επειδή υποστηρίζει το ΝΑΤΟ, δεν έπρεπε να έχει ενώσει τους αντιπάλους τους, υποβάλλοντας τους στην ίδια καταστολή. Εκτός από τον ίδιο το λαό του, θα πρέπει τώρα να αντιμετωπίσει και το στρατό του, του οποίου οι άδικα φυλακισμένοι στρατηγοί απελευθερώνονται ένα μετά το άλλο από τη δικαιοσύνη.

Την Κυριακή 30 Μαρτίου, ο λαός μίλησε κατά τη διάρκεια των δημοτικών εκλογών: Η Τουρκία δεν απέρριψε το ΑΚΡ του Πρωθυπουργού, αλλά εμφανίστηκε βαθιά διχασμένη σε δύο αμείλικτα αντίθετα στρατόπεδα, από τη μία πλευρά οι ισλαμιστές, από την άλλη οι κοσμικοί. 

Η ποσοτική ανωτερότητα των πρώτων επιτρέπει στον Erdoğan να έχει φιλοδοξίες για τις επόμενες προεδρικές εκλογές, αλλά η χώρα του δεν θα είναι ποτέ όπως πριν και δεν θα μπορέσει να προβληθεί ως περιφερειακό μοντέλο.

Με λίγα λόγια, εδώ όπως και αλλού, οι Αδελφοί Μουσουλμάνοι  -έστω και με σχετική πλειοψηφία του 45%-    δεν μπορούν να ελπίζουν ότι θα επιβάλουν το όραμά τους για την κοινωνία.  Μόλις έγιναν γνωστά τα αποτελέσματα των εκλογών, ο Ερντογάν εκφώνησε στα κεντρικά γραφεία του κόμματός του έναν εκδικητικό λόγο, απειλώντας τους «προδότες» που του επιτέθηκαν.

Thierry Meyssan

ΕΛΛΑΣ ΣΗΜΑΙΝΕΙ ΟΡΘΟΔΟΞΙΑ!!

Η Εκκλησία πάντα ήταν στο πλευρό της Ελλάδας σε αγώνες ( Παλαιών Πατρών Γερμανός , Παπα-φλέσσας , Αγ. Χρύσοστομος Σμύρνης ) και πολλοί άλλοι ακόμα αφανής γέροντες και ιερείς που δεν δίστασαν να δώσουν και την ίδια τους την ζωή για την Ελλάδα.
 
Αλλά και σήμερα η Εκκλησία παραμένει στο πλευρό μας  με αθέατους ήρωες – ιερείς που καθημερινά δίνουν σιωπηλά και ταπεινά τον  αγώνα τους  για το καλό των Ελλήνων.

Η Εκκλησία της Ελλάδος προσπαθεί να βρίσκεται στο πλευρό όσων υποφέρουν. Δεν υπάρχει λόγος και δεν έχω την πρόθεση να σας απασχολήσω με απολογισμό της κοινωνικής δράσης της.Γιατί ο πόλεμος και η βία, δεν είναι μόνο βόμβες, δεν είναι μόνο θάνατος και ακρωτηριασμοί και αίμα και πόνος και κλάμα ασταμάτητο, αλλά είναι και πείνα, και εγκατάλειψη και απόγνωση και εξουθένωση και ταπείνωση.

Μην ξεχνάμε ότι πρώτα είμαστε Έλληνες -Ορθόδοξοι και μετά Ευρωπαίοι.
 
Η Ελλάδα η ίδια, βαθμιαία και σταθερά μεταβάλλεται.Η Ελλάδα είναι ήδη καταφύγιο εκατοντάδων χιλιάδων προσφύγων και μεταναστών, οι οποίοι δεν είναι Ορθόδοξοι, και οι περισσότεροι ούτε καν χριστιανοί. Η ομοιογένεια της Ελλάδος αποτελεί παρελθόν. Συμμαθητές του ελληνόπουλου σήμερα, δεν είναι μόνο άλλα ελληνόπουλα. Τα κοινά πολιτιστικά χαρακτηριστικά και οι κοινοί τρόποι, δεν είναι πια κάτι αυτονόητο.
 
Όλοι θα πρέπει πια να συνειδητοποιήσουμε ότι η εθνική μας ταυτότητα δεν απειλείται διότι κάποιοι ξένοι θέλουν να μας την καταργήσουν. Απειλείται από εμάς τους ίδιους. Απειλείται κάθε φορά που χρησιμοποιούμε βάναυσα τη γλώσσα μας, κάθε φορά που λησμονούμε την ιστορία μας, κάθε φορά που περιφρονούμε τον χώρο μας, την κοινωνία μας, την ανθρωπιά μας. Η εθνική ταυτότητα δεν είναι μια κατάθεση στην τράπεζα· όσο αρνούμαστε την ατομικότητα και τη μοναξιά και ζούμε την κοινότητα και την εκκλησία, όσο καταλαβαίνουμε ότι δεν είμαστε άνθρωποι παρά μόνο στο βαθμό που δεν μας νοιάζει μόνον ο εαυτός μας, τότε η εθνική μας ταυτότητα γίνεται πλούτος και χορηγός ζωής.

Ας μην παρασυρόμαστε από τις “σειρήνες” που καθημερινα  μας βομβαρδίζουν ενάντια της Εκκλησίας μας και της Πίστης μας .
Η Εκκλησία δεν είναι ένα πρόσωπο είναι όλοι εμείς και όλοι μαζί είμαστε υπεύθυνοι για την πορεία της. Η Πίστη μας ειναι ζωντανή και αυτό ειναι αδιαπραγμάτευτο.

Με αφόρμη τον πόλεμο που δέχεται η Εκκλησία μας όλο αυτό τον καιρό σας παραθέτω 2 ομιλίες του Μακαριστού Αρχιεπισκόπου Χριστόδουλου επίκαιρες όσο ποτέ άλλοτε , τέτοιες φωνές λείπουν σήμερα να μας αφυπνίσουν ,να μας ενώσουν ,να μας ξανακάνουν πάλι ένα , να μας αποτρέψουν από τον διχασμό που οδηγούμαστε .

Όσο και να το προσπαθούν οι Νεοταξικές – Πολυπολιτιστικές ομαδές στο χέρι μας είναι να κρατήσουμε ζωντανή την Πίστη μας.

Γιατί όσο και να θέλουν να το αρνούνται και όσο και να προσπαθούν να  μας κάνουν να το ξεχάσουμε  ΕΛΛΑΔΑ ΚΑΙ ΟΡΘΟΔΟΞΙΑ ήταν ,είναι και θα έιναι ΈΝΑ!!

ΞΕΣΗΚΩΘΗΤΕ ΕΛΛΗΝΕΣ ΜΑΣ ΑΠΕΙΛΟΥΝ ΟΤΙ ΠΙΟ ΙΕΡΟ ΕΧΟΥΜΕ ΤΗΝ ΙΔΙΑ ΜΑΣ  ΤΗΝ ΠΙΣΤΗ!!
 

pantokrator.info

Πώς να αισθάνονται οι βέβηλοι κατακτητές και οι πανομοιότυπα συμπεριφερόμενοι νεότουρκοι απόγονοί τους;

Νέο-τουρκικό κράτος: Ένα κράτος τα μέλη του οποίου αφού κατέφθασαν από τις μακρινές στέπες κατάκτησαν, κατέστρεψαν, βίασαν και βεβήλωσαν. Σκότωναν επί αιώνες. Στο παρελθόν πολλοί άλλοι υπήρξαν κατακτητές.

 
Είχαν όμως την ευφυία να διδαχθούν από υπέρτερους πολιτισμούς που κατακτούσαν. Για παράδειγμα οι Ρωμαίοι. Οι απόγονοί των κατακτητών Ανατολικά του Αιγαίου, όμως, κάθονται πάνω σε κάτι που δεν τους ανήκει και αντί να διδαχθούν από αυτό το απωθούν. Συνεχίζουν να μιμούνται τους βάρβαρους πρόγονούς τους. Να βεβηλώνουν, να καταστρέφουν και να κατακτούν.

Κάθονται πάνω στα μνημεία της κοιτίδας της μεγάλης, απέραντης, οικουμενικής και άφθαρτης Ελληνικότητας και ούτε καν προσπαθούν να κατανοήσουν τι σημαίνει αυτό. Τον πολιτισμό που βεβήλωσαν με τις πράξεις τους προσπαθούν να το εξορκίσουν. Προσπαθούν να τον αποκρύψουν και αδιάντροπα ενίοτε τον οικειοποιούνται με τρόπο κυριολεκτικά καταγέλαστο και πολιτικοπνευματικά διεστραμμένο.

Τόσους αιώνες ζουν Ανατολικά του Αιγαίου αλλά ούτε που κατάλαβαν ότι εκεί κορυφώθηκε ο πολιτισμός και ο πολιτικός πολιτισμός των Ανθρώπων μέσα στην Βυζαντινή Οικουμένη και ότι τους συνέφερε να συμφιλιωθούν με αυτό το ιερό περιβάλλον. Τίποτα από όλα αυτά. Δεν αισθάνονται ντροπή που υπήρξαν βέβηλοι κατακτητές με αποτέλεσμα να επαναλαμβάνουν τα αίσχη των προγόνων τους. Αλήθεια, τι να αισθάνεται ένας νοήμων σύγχρονος τούρκος πολίτης όταν περνά δίπλα από αυτά τα άφθαστα μνημεία πολιτισμού; Αυτό διερωτάται κάποιος βλέποντας το βίντεο όπου ο Σάββας Καλεντερίδης περιγράφει τα ιερά τοπία όπου έζησαν οι πρόγονοί μας αλλά και πολλά άλλα έθνη.

Πως να αισθάνεται ένας ωμός κατακτητής υποδεέστερων ημιτελών και έωλων πολιτικών παραδόσεων. Ναι, κυριολεκτικά υποδεέστερων!!, επειδή ακριβώς τίποτα δεν κατάλαβαν ή διδάχθηκαν από τον ανθρωποκεντρικό πολιτισμό που τους περιβάλλει. Για όποιον αμφιβάλλει, ας διαβάσει το εκπληκτικό αριστουργηματικό μικρό βιβλίο του αείμνηστου Νεοκλή Σαρρή "Η οικογένεια στην Τουρκία". Όποιος το διαβάσει θα δει την Τουρκία των δύο τελευταίων αιώνων αλλά και την σημερινή Τουρκία όπως διαμορφώθηκε μετά το 1922. Θα καταλάβει τα αίτια των μεγάλων διαιρέσεων, την εσωτερική κοινωνική διαφοροποίηση και τον οπισθοδρομικό χαρακτήρα μεγάλων στρωμάτων συμπεριλαμβανομένης της ηγεσίας. Θα καταλάβει τα αίτια των φρικτών γενοκτονιών και εθνοκαθάρσεων πριν και μετά το 1922. Επειδή έτσι στέκονται και έτσι συμπεριφέρονται τα μέλη και η ηγεσία της Τουρκίας, αδυνατούν να προσεγγίσουν και να επηρεαστούν από τον μεγάλο, διαχρονικό και άφθαρτο πολιτισμό της Ελληνικότητας.

Οδηγούνται επίσης σε φρικτά εγκλήματα κατά των Ελλήνων της Κύπρου, κατά των Κούρδων και κατά πολλών άλλων, ακόμη και κατά των ίδιων των πολιτών τους. Ακριβώς, μόνο έτσι ερμηνεύονται και τα αίτια των εγκλημάτων στην Κύπρο. Ωμή και βάρβαρη κατάληψη του ενός τρίτου της Κυπριακής Δημοκρατίας και βεβήλωση των πολιτιστικών της μνημείων, των νεκροταφείων της και των Εκκλησιών της. Δεν μιλάμε για τον περασμένο αιώνα αλλά για το 1974 μέχρι και για την στιγμή που γράφονται αυτές οι γραμμές.

Η Τουρκία όπως εξελίχθηκε μετά το 1922 είναι ένα πολύ προβληματικό κράτος για τους γείτονές της αλλά και για τους ίδιους τους πολίτες της. Ίσως και για πολλούς άλλους, ιδιαίτερα την Ευρώπη όπου κανείς δεν αμφιβάλλει πλέον ότι κυβερνάται από στενοκέφαλους γραφειοκράτες. Για να μην μιλήσει κανείς για τις ΗΠΑ και το πρώτο ταξίδι του Ομπάμα στην Τουρκία μετά την αρχική του εκλογή ως προέδρου. Αυτά που είπε τότε είναι και το μέτρο στάθμισης του ερασιτεχνισμού της συγκαιρινής αμερικανικής διπλωματίας.

Όσο πιο γρήγορα κατανοήσουμε τι ακριβώς είναι το νεο-τουρκικό κράτος τόσο το καλύτερο. Ιδιαίτερα εάν λάβουμε υπόψη ότι με την Αθήνα κυριολεκτικά να διάγει ένα μακάριο πολιτικό ύπνο, η Κυπριακή Δημοκρατία όπου ζει το ένα δέκατο του Ελληνισμού παραδίδεται στους νεο-Οθωμανούς χειροπόδαρα δεμένη. Θα είναι ο στρατηγικός όμηρος της Τουρκίας τα επόμενα χρόνια και μέχρι να εκδιώξει από την Μεγαλόνησο το Ελληνικό στοιχείο.

 

Ο Σάββας Καλεντερίδης τελειώνοντας αναφέρει για 150000 Έλληνες στην Μαριούπολη της Ουκρανίας που οι σημερινοί Έλληνες ... δεν γνωρίζουμε ότι υπάρχουν. Ερωτώ: Πόσοι νεοέλληνες της Αθηναϊκής Μητρόπολης κάτω των 40 γνωρίζουν πόσοι Έλληνες ζουν στην Κύπρο ή ότι είναι η βάση του ενός δέκατου του Ελληνισμού! Πόσοι θα μπορούσαν να μας πουν ποιος ήταν ο Ευαγόρας Παλληκαρίδης ή ο Γρηγόρης Αυξεντίου;

Π. Ήφαιστος – P. Ifestos     www.ifestosedu.gr – info@ifestosedu.gr

Περί προσευχής και ασπασμού των εικόνων – Γέροντος Παϊσίου .

- Γέροντα, ὅταν εἶμαι στενοχωρημένη, πῶς θὰ βρῶ παρηγοριά;
- Νὰ καταφύγεις στὴν προσευχή. Καὶ μόνον τὸ κεφάλι σου νὰ ἀκουμπήσεις σὲ μία εἰκόνα, θὰ βρεῖς παρηγοριά. Κᾶνε τὸ κελλί σου σὰν ἐκκλησάκι μὲ εἰκόνες ποὺ σὲ ἀναπαύουν , καὶ θὰ δής, θὰ βρίσκεις μέσα σὲ αὐτὸ πολλὴ παρηγοριά.
- Μερικὲς φορές, Γέροντα, κατὰ τὴν ὥρα τῆς προσευχῆς ἀσπάζομαι τὶς εἰκόνες. Εἶναι σωστό;
- Σωστὸ εἶναι . Κανονικὰ ἔτσι πρέπει νὰ ἀσπαζόμαστε τὶς εἰκόνες: Νὰ ξεχειλίζει ἡ καρδιά μας ἀπὸ ἀγάπη πρὸς τὸν Χριστό, τὴν Παναγία καὶ τοὺς Ἁγίους, καὶ νὰ πέφτουμε , νὰ προσκυνοῦμε τὶς ἅγιες εἰκόνες τους.
Μία χρονιὰ, στὶς 26 Μαρτίου, ποὺ γιορτάζουμε τὴν Σύναξη τοῦ Ἀρχαγγέλου Γαβριὴλ, προσευχόμουν ὄρθιος μπροστὰ στὶς εἰκόνες τοῦ Χριστοῦ καὶ τῆς Παναγίας. Γιὰ μία στιγμὴ βλέπω τὸν Χριστὸ καὶ τὴν Παναγία νὰ κινοῦνται σὰν ζωντανοί! «Χριστέ μου, εἶπα, εὐλόγησε μέ». Καί, καθὼς ἔπεφτα νὰ προσκυνήσω, μία ἔντονη εὐωδία γέμισε τὸ κελλί. Μὲ ἐπίασε τρέλλα! Τὸ χαλάκι ποὺ εἶχα στρωμένο κάτω, ἂν καὶ ἦταν γεμάτο χῶμα, ἀκόμη καὶ αὐτὸ εὐωδίαζε. Ἔμεινα γονατιστὸς καὶ….
ἀσπαζόμουν αὐτὸ τὸ χαλάκι. Τέτοια εὐωδία!
- Γέροντα, ὅταν προσεύχομαι, βοηθάει νὰ φέρω στὸν νοῦ μου τὴν εἰκόνα τοῦ Χριστοῦ;
- Κοίταξε, ὅταν προσεύχεσαι μπροστὰ σὲ μία εἰκόνα, ἡ εἰκόνα βοηθάει, γιατί ἀπὸ τὴν εἰκόνα περνᾶς στὸ εἰκονιζόμενο πρόσωπο . Ὅταν ὅμως προσεύχεσαι νοερῶς καὶ εἶσαι σκυμμένη μὲ κλειστὰ τὰ μάτια, δὲν πρέπει νὰ φέρνης στὴν φαντασία σου εἰκόνες, γιατί μπορεῖ νὰ τὸ ἐκμεταλλευθῆ τὸ ταγκαλάκι καὶ νὰ σοὺ τὰ παρουσιάση σὰν ὁράματα, γιὰ νὰ σὲ πλανήση καὶ νὰ σοὺ κάνει κακό.
Ἰδίως ἡ εὐχὴ καλὰ εἶναι νὰ γίνεται μὲ καθαρὸ νοῦ, χωρὶς λογισμοὺς ἢ παραστάσεις, ἔστω κι ἂν αὐτὲς εἶναι εἰκόνες τοῦ Χριστοῦ ἢ παραστάσεις ἀπὸ τὴν Ἁγία Γραφή, γιατί αὐτὸ εἶναι ἐπικίνδυνο, ἰδιαίτερα γιὰ ὅσους ἔχουν πολλὴ φαντασία καὶ ὑπερηφάνεια. Μόνον ὅταν ἔρχονται ρυπαροὶ ἢ βλάσφημοι λογισμοὶ , μποροῦμε νὰ χρησιμοποιήσουμε παραστάσεις ἀπὸ τὴν Ἁγία Γραφή. Ἡ καλύτερη ὅμως «παράσταση» εἶναι ἡ συναίσθηση τῆς ἁμαρτωλότητός μας καὶ τῆς ἀχαριστίας μας.

Ἀπὸ τὸ βιβλίο “Γέροντος Παισίου Ἁγιορείτου- Λόγοι ΣΤ΄ Περὶ Προσευχῆς”

Γόρτυνος Ιερεμίας:«H KΛΙΜΑΞ ΤΟΥ ΑΓΙΟΥ ΙΩΑΝΝΟΥ ΤΟΥ ΣΙΝΑΪΤΟΥ» (μέρος της ομιλίας για την προσευχή)

Πραγματικά, χριστιανοί μου, ἡ προσευχή εἶναι ἀπόλαυση τῶν τελείων στήν ἀρετή! Ἐνῶ ἡ πνευματική μας ζωή ἀρχίζει μέ προσευχή καί πορεύεται μέ αὐτήν καί δέν πρέπει νά μᾶς λείπει ποτέ ἡ προσευχή, ὅμως τό τί εἶναι προσευχή θά τό γευθοῦμε ὁλόκαρδα, ἄν καθαριστεῖ ἡ καρδιά μας ἀπό τά πάθη μέ τά φάρμακα πού δίνουν οἱ προηγούμενοι ἀπό τήν προσευχή λόγοι τῆς Κλίμακος τοῦ Σιναΐτου Ἰωάννου.
Ἡ προσευχή τελικά, κατά τόν ἅγιο Ἰωάννη τῆς Κλίμακος, εἶναι τό πᾶν, εἶναι ἕνωση μέ τόν Θεό. Γι᾽ αὐτό καί στό βιβλίο του τήν τοποθετεῖ πρός τίς τελευταῖες του ὁμιλίες. «Προσευχή – λέγει– ἐστι συνουσία καί ἕνωσις ἀνθρώπου καί Θεοῦ» (ΚΗ´, α). Γι᾽ αὐτό, ἐπειδή ἡ προσευχή εἶναι ἕνωση μέ τόν Θεό, ὁ ἅγιος συγγραφεύς τῆς Κλίμακος δίνει σ᾽ αὐτήν τά χαρακτηριστικά πού λέγονται γιά τόν Θεό. Ὁ Θεός εἶναι τό ζωντανό νερό. Καί ἡ προσευχή εἶναι τό ἴδιο. Εἶναι τό νερό πού ξεδιψάει τόν πόθο τοῦ ἀνθρώπου, πού θέλει νά γευθεῖ τόν Θεό. Ὅποιος ποθεῖ, ὅποιος διψάει τόν Θεό, καταφεύγει σέ προσευχή σ᾽ Αὐτόν καί ξεδιψάει πραγματικά ἡ ψυχή του! Ὁ Θεός εἶναι «πῦρ καταναλίσκον», φωτιά πού φωτίζει καί καθαρίζει τούς ἀγρούς, καίγοντας τά ἀγκάθια καί τά φρύγανα σ᾽ αὐτούς. Καί ἡ προσευχή εἶναι τό ἴδιο: εἶναι φωτιά πού φωτίζει καί θερμαίνει τήν ψυχή πού προσεύχεται μέ τήν παρουσία τοῦ Θεοῦ σ᾽ αὐτήν καί τήν κάνει νά νοιώθει μία ἐλάφρωση ἀπό τόν ρύπο καί τό βάρος τῆς ἁμαρτίας («κουφισμόν ρύπου τινός καί ὕλης αἰσθόμενοι», ΚΗ´, νβ• βλ. καί ΚΗ´, μζ). ᾽Αλλά μοῦ ἀρέσει ἐκεῖνο τό ἄλλο, τό ὡραῖο καί περίεργο, πού λέγει γιά τήν προσευχή ὁ ὅσιος Σιναΐτης Ἰωάννης. Λέγει ὅτι ἡ προσευχή εἶναι «τυραννίδα τοῦ Θεοῦ», ἀλλά εὐσεβής τυραννίδα (ΚΗ´, νθ´). Ναί! Ὅποιος προσεύχεται, χριστιανοί μου, παλεύει μέ τόν Θεό! Μήν παραξενεύεστε ἀπό αὐτό πού ἀκοῦτε. Ἔτσι εἶναι! Θέλετε νά σᾶς πῶ καί τό περισσότερο; Τό περισσότερο περίεργο καί καταπληκτικό εἶναι ὅτι στήν πάλη αὐτή τοῦ ἀνθρώπου μέ τόν Θεό δέν νικάει ὁ Θεός, ἀλλά νικάει ὁ ἄθρωπος τόν Θεό! Γιατί ὁ Θεός κάμπτεται στήν θερμή προσευχή τῶν παιδιῶν του καί ἐκπληρώνει τά αἰτήματά τους. Δηλαδή ὑπακούει ὁ Θεός σέ μᾶς. Φοβερό αὐτό! Γι᾽ αὐτό καί λέμε Παναγία ΓοργοΫπήκοος! Ἐπειδή ἡ ὑπακοή, κατά τήν Κλίμακα τοῦ ὁσίου Ἰωάννου, εἶναι ἡ κυρία ἀρετή τῶν Μοναχῶν (βλ. λόγο Δ´), γι᾽ αὐτό καί ἡ Παναγία μας, σάν Ἡγουμένη τῶν Μοναχῶν πού εἶναι, δίνει Αὐτή τό παράδειγμα ὑπακοῆς (!…) καί γίνεται Ὑπήκοος στήν προσευχή τῶν τέκνων της, γίνεται Παναγία ΓοργοΫπήκοος!
5. Πολλά θά ἤθελα νά σᾶς πῶ, ἀδελφοί μου, ἀπό τήν διδασκαλία τοῦ ἁγίου Ἰωάννου τοῦ Σιναΐτου, τοῦ συγγραφέως τῆς Κλίμακος. Ἰδιαίτερα ἤθελα νά σᾶς πῶ γιά τήν ἀρετή τῆς διακρίσεως, ἀπό τήν ὁποία ὅλοι ἔχουμε ἀνάγκη, γιατί, ἐπειδή μᾶς λείπει ἡ διάκριση, κάνουμε ὅλοι μας πολλά-πολλά καί σοβαρά λάθη, γι᾽ αὐτό καί πρέπει νά γίνουμε μαθητές τοῦ ὁσίου Ἰωάννου τοῦ Σιναΐτου μελετώντας συνεχῶς τό βιβλίο του Κλῖμαξ.
Τέτοια βιβλία νά διαβάζετε, ἀδελφοί μου, χριστιανοί. Σεῖς οἱ γυναῖκες (καί οἱ ἄνδρες) πού ἀγαπᾶτε τό κάλλος, νά πάρετε καί νά διαβάσετε μία σειρά βιβλίων πού λέγεται Φιλοκαλία. Τά βιβλία τῆς Φιλοκαλίας θά σᾶς δώσουν ὡραῖα καλλυντικά (!), γιά νά κάνετε ὡραία καί ὄμορφη ψυχή! Στήν σειρά τῶν βιβλίων αὐτῶν εἶναι καί ἡ Κλῖμαξ τοῦ ἁγίου Ἰωάννου τοῦ Σιναΐτου, γιά τήν ὁποία σᾶς εἶπα λίγα λόγια σήμερα.

Μέ πολλές εὐχές,
† Ὁ Μητροπολίτης Γόρτυνος καί Μεγαλοπόλεως Ἰερεμίας

Πρόσθες αυτοίς κακά, Κύριε,πρόσθες αυτοίς κακά τους ενδόξοις της γής!

Άκουσα μια γιαγιά αυτές τις μέρες να λέει αγανακτισμένη για τους πολιτικούς που στερούν το μισθό από τα παιδιά της "Να μη βγάλουνε το χρόνο τους".

Με ρώτησε κάποιος:

"Αυτό που ψάλουμε την Μεγάλη Σαρακοστή, το "Πρόσθες αυτοίς κακά, Κύριε, τους ενδόξοις της γής" , γιατί το λέμε, αφού είναι κατάρα;"
"Όταν κάνουν επιδρομή οι βάρβαροι, του είπα, και πάνε να καταστρέψουν στα καλά καθούμενα έναν λαό και ο λαός προσεύχεται να τους βρουν κακά, δηλαδή να σπάσουν τα αμάξια τους, και τα άλογά τους να πάθουν κάτι, για να εμποδισθούν, καλό είναι ή κακό;
Αυτό εννοεί, να τους έρθουν εμπόδια. Δεν είναι ότι καταριούνται".


- Γέροντα, πότε πιάνει η κατάρα;
- Η κατάρα πιάνει, όταν υπάρχη στην μέση αδικία.
Αν λ.χ. κάποια κοροϊδέψη μια πονεμένη ή της κάνη ένα κακό και η πονεμένη την καταρασθή, πάει, χάνεται το σόι της.
Όταν δηλαδή κάνω κακό σε κάποιον και εκείνος με καταριέται, πιάνουν οι κατάρες του.
Επιτρέπει ο Θεός και πιάνουν, όπως επιτρέπει λ.χ. να σκοτώση ένας κάποιον άλλον.
Όταν όμως δεν υπάρχη αδικία, τότε η κατάρα γυρνά πίσω σ' αυτόν που την έδωσε.



- Και πώς απαλλάσσεται κανείς από την κατάρα;
- Με την μετάνοια και την εξομολόγηση.
Έχω υπ' όψιν μου πολλές περιπτώσεις, άνθρωποι που ταλαιπωρήθηκαν από κατάρα, όταν το κατάλαβαν ότι τους καταράσθηκαν, γιατί είχαν φταίξει, μετάνοιωσαν, εξομολογήθηκαν και τακτοποιήθηκαν.
Αν αυτός που έφταιξε πη:
"Θεέ μου, έκανα αυτό και αυτό, συγχώρεσέ με..." και εξομολογηθή με πόνο και ειλικρίνεια, τότε ο Θεός θα τον συγχωρήση, Θεός είναι.


- Και τιμωρείται μόνον αυτός που δέχεται την κατάρα ή και αυτός που την δίνει;
- Αυτός που δέχεται την κατάρα, βασανίζεται σ' αυτήν την ζωή.
Αυτός όμως που καταράσθηκε, βασανίζεται και σ' αυτήν την ζωή, και στην άλλη, γιατί ως εγκληματίας θα τιμωρηθή εκεί από τον Θεό, αν δεν μετανοήση και εξομολογηθή.
Γιατί, εντάξει, μπορεί κάποιος να σε πείραξε, εσύ όμως με την κατάρα που δίνεις, είναι σαν να παίρνης το πιστόλι και να τον σκοτώνης. Με ποιο δικαίωμα το κάνεις αυτό;
Ό,τι και αν σου έκανε ο άλλος, δεν έχεις δικαίωμα να τον σκοτώσης.
Για να καταρασθή κανείς, σημαίνει ότι έχει κακία. Κατάρα δίνει κανείς, όταν το λέη με πάθος, με αγανάκτηση.
Η κατάρα, όταν προέρχεται από άνθρωπο που έχει δίκαιο, έχει μεγάλη ισχύ, ιδίως η κατάρα της χήρας.

Θυμάμαι, μια γριά είχε ένα αλογάκι και το έβαζε στην άκρη του δάσους να βοσκήση.
Επειδή ήταν λίγο ζόρικο, είχε βρει ένα γερό σχοινί και το έδενε.
Μια φορά πήγαν στο δάσος τρεις γυναίκες να κόψουν ξύλα.
Η μια ήταν πλούσια, η άλλη χήρα και η άλλη ήταν ορφανή και πολύ φτωχιά.
Είδαν το άλογο που ήταν δεμένο με το σχοινί και βοσκούσε και είπαν:
"Δεν παίρνουμε το σχοινί να δέσουμε τα ξύλα;"
Το έκοψαν στα τρία και πήρε η καθεμιά από ένα κομμάτι να δέσουν τα δεμάτια τους. Επόμενο ήταν να φύγη το άλογο.
Όταν ήρθε η γριά και δεν βρήκε το ζώο, αγανάκτησε. Άρχισε να το ψάχνη παντού, παιδεύτηκε πολύ να το βρη.
Τελικά, όταν το βρήκε, είπε αγανακτισμένη: "Με το ίδιο το σχοινί να την κουβαλήσουν αυτήν που το πήρε".
Μια μέρα, ο αδελφός της πλούσιας έκανε αστεία με ένα όπλο νομίζοντας πως είναι άδειο -ήταν από αυτά που είχαν αφήσει οι Ιταλοί- και χτύπησε την αδελφή του στον λαιμό.
Έπρεπε να την μεταφέρουν στο νοσοκομείο και χρειάσθηκε σχοινί, για να την δέσουν επάνω σε μια ξύλινη σκάλα.
Εκείνη την ώρα βρέθηκε το ένα κομμάτι σχοινί, το κλεμμένο, αλλά δεν έφθανε.
Έφεραν και οι δύο άλλες γειτόνισσες τα δικά τους κλεμμένα κομμάτια και την έδεσαν στην σκάλα και την μετέφεραν στο νοσοκομείο.
Έτσι πραγματοποιήθηκε η κατάρα της γριάς, "Με το ίδιο σχοινί να την κουβαλήσουν".
Και τελικά πέθανε η καημένη, ο Θεός να την αναπαύση.
Βλέπετε, έπιασε η κατάρα στην πλούσια, που δεν είχε οικονομική ανάγκη.
Οι άλλες είχαν την φτώχεια τους, είχαν κάποια ελαφρυντικά.

Πηγές:
ΓΕΡΟΝΤΟΣ ΠΑΪΣΙΟΥ ΑΓΙΟΡΕΙΤΟΥ ΛΟΓΟΙ Α'
Από το βιβλίο « Με πόνο και αγάπη για τον σύγχρονο άνθρωπο »